Vos doet aan renovatie (9 december 2005)

Gestart door Pim, december 09, 2005, 17:57:47 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Veel foto's op NATUURVERSLAVING.NL

Vanmorgen (9 december 2005) bij het eerste daglicht vertrokken richting Lelystad. Langs de Ibisweg foerageerden nog enkele witte kwikstaarten, maar vorige week zaten hier nog tientallen exemplaren verstopt tussen de bietenresten en afgedankte aardappelen. Honderden luid roepende grauwe ganzen vlogen in slierten over in de ijskoude ochtendlucht. De mist leek op te lossen, maar helaas was dit een te optimistische gedachte.

Bij de Grote Praambult (Oostvaardersplassen – Lelystad) aangekomen zweefden er nog veel meer waterdruppeltjes per vierkante meter in de lucht. Langzamerhand kon je spreken over een zicht van slechts honderden meters. Dat is erg jammer want bij de Oostvaardersplassen zitten de vogels en zoogdieren meestal op grote afstand. Edelherten waren wel op geringe afstand te bewonderen, nog steeds sterke herten met hun harem. De dames maakten een zeer apart kikkerachtig geluid dat me niet eerder was opgevallen. Ondanks de mist kon ik hier nog drie grote zilverreigers "bijschrijven".

Vanaf de Kleine Praambult (Oostvaardersplassen – Lelystad) was wat meer van mijn gading. Het kadaver van het edelhert dat hier al geruime week ligt was aan de achterkant al gedeeltelijk opgegeten, zwarte kraaien plukten fanatiek aan het hert. Ook een kokmeeuw kwam even buurten. Op de open vlakte telde ik vier vossen. Eén van de vossen was al hard aan het werk deze ochtend, hij was zijn burcht aan het opknappen waar vorig jaar nog jonge vosjes ter wereld zijn gekomen. Hij groef als een hond en de aarde spatte meters omhoog. In januari is de paartijd voor vossen en in februari gaan de zwangere moervossen op zoek naar een geschikte plek om hun jongen ter wereld te brengen. In maart worden dan de jongen geboren.

"De vos behoort tot de familie van de hondachtigen maar is er toch een buitenbeentje van: vossen kunnen niet gekruist worden met andere hondachtigen, zoals wolven en coyotes. Uniek is dat de vos als enige hondachtige elliptisch rechtopstaande pupillen heeft, zoals katten"Bron: webvos.be.

Een slechtvalk zat achter de ganzen op de grond en toen deze rover op de wieken ging zorgde hij voor veel paniek. De zeearenden waren in geen velden en wegen te bekennen. Een enorme gemengde groep goudplevieren/kieviten brengt op het grasland de winter door. Als het echt koud gaat worden of sneeuwen, volgen ze de vorst/sneeuwgrens zuidwaarts. Ook enkele wulpen zochten naar een ochtendhapje. De meest algemene eend was de wintertaling en smient (honderden exemplaren), maar ik telde ook minimaal 110 pijlstaarten en een zevental nonnetjes (en dan bedoel ik niet die beroemde slakken...). Twee wilde zwanen waren met hun kop onder water aan het ontbijten. Ik telde vijf grote zilverreigers, maar door de mist zal ik ongetwijfeld veel exemplaren gemist hebben.

Het bezoekerscentrum (aan de Knardijk) was verwarmd dus een prettige tussenstop. Op de naastgelegen Keersluisplas zwommen 22 kleine zwanen, enkele nonnetjes en veel slobeenden. Op het eilandje voor vogelkijkhut De Kluut (zie: www.vogelkijkhut.nl) foerageerde een waterpieper en zaten minimaal twee watersnippen verstopt. Aan de overzijde van de plas zag ik bovenin een struik een klapekster zitten.

Vanaf de vogelkijkhut langs de Keersluisplas (aan de wandelroute) hoopte ik een roerdomp op de foto te kunnen zetten, maar de vogel die hier regelmatig wordt gespot gaf niet thuis. Waterrallen konden zich niet inhouden en gilden er lustig op los. Een ijsvogel vloog over de plas.

Bij "Het Bovenwater" (aan de Knardijk) telde ik acht rosse stekelstaarten, dit is de makkelijkste plek in Flevoland om deze fraaie exoten te spotten. In de Lepelaarplassen drijven er ook meestal wel enkelen. Ook een viertal brilduikers.

Aan de Meerkoetenweg (Lelystad) werden deze week nog 21 ooievaars gemeld, ondanks het steeds mistigere weer zag ik nabij natuurgebied "De Burchtkamp" nog vijf ooievaars op een weiland wandelen en zo nu en dan een hapje eten.

Op de terugreis nog even halt gehouden bij het Oostvaardersveld. Daar zat een ruigpootbuizerd ter plaatse die al vrij snel het gebied invloog. Op de birdpixwebsite staan fraaie foto's van Karel Mauer (dé vogelaar van Flevoland) van de ruigpootbuizerd van het Oostvaardersveld. Zeer educatief, via deze link te bekijken: http://www.birdpix.nl/album_page.php?pic_id=39946. Ook twee grote zillies ter plaatse.

Gisterochtend (8 december 2005) met mijn vader afgesproken te Laren, na een kop thee en een ciabatta kruidenkaas een ochtendwandeling gemaakt over de Wester-en Bussumerheide, een oase van rust en ruimte ingesloten door diverse autowegen. Een ree stak de dorre heide over en verdween in het bos, wat zal dat dier in de nachtelijke uren genieten als de hondenbezitters slapen of voor hun televisietoestel zitten.

In de verte weergalmde het harde gelach van een roepende groene specht. In enkele stukken dennenbos zaten veel goudhaantjes, maar ook zwarte mezen. Slierten grauwe ganzen trokken over in de heldere lucht, alleen boven het landschap hing een mysterieuze deken van mist. Een groep wulpen stak de droge heide over onderweg naar een natter gebied. Een wolk van zeker vijftig graspiepers vloog op uit de vergane struikheide. Een vliegenzwam halverwege december is wel aan de late kant, op de heide stond er nog eentje te pronken!

Vervolgens ben ik nog richting Sassenheim gereden waar ik vorige keer een flater sloeg door aan de verkeerde kant van een minipolder op zoek te gaan naar een relatief zeldzame vogelsoort. Vandaag had ik meer geluk en was beter voorgelicht. In de Floris Schouten Vrouwenpolder, langs de parallelweg aan het spoor zaten samen met >30 nijlganzen een viertal witbuikrotganzen!!

Het gaat om een heuse familie, de papa-gans en mama-gans en hun twee kinderen (eerste winter in vogeljargon). De witbuikrotgans is volgens de biologische systematiek (taxonomie) een echte soort. Deze vogel heeft in tegenstelling tot de rotgans lichte grijsbruine tot witte onderdelen. De vogel broedt ook in een ander gebied dan de rotgans, zwarte rotgans en zwartbuikrotgans, namelijk op Spitsbergen, Groenland en Frans Jozefland (een groep vulkanische eilanden ten noorden van Spitsbergen). Meestal worden deze vogels gezien in groepen van honderden rotganzen en moet je nog flink zoeken ertussen, maar zo tussen de nijlganzen is wel een stuk makkelijker!

Deze polder(s) te Sassenheim zijn bijzonder rijk aan hazen, ik telde ditmaal met gemak tachtig exemplaren! Ook waren langs de Schiphollijn twee ooievaars aan het foerageren.

In Katwijk aan Zee mistte ik op een haar na één (mogelijk twee) pontische meeuwen, maar je moet ook niet teveel verlangen op één dag. Ook de grote burgemeester was mij niet vriendelijk gestemd. Twee leden van de plaatselijke vogelwerkgroep ("echte meeuwenfreaks") deden nog hun uiterste best om de huismeeuw op te sporen. Moet ik toch nog een keer terugkomen.

De Amsterdamse waterleidingduinen (Zandvoort) bezocht ik een klein half uurtje en zag de ijsvogel druk foerageren boven het Noordoosterkanaal, waarbij de gestoorde vogel gewoon op de kant gaat zitten. Ook veel kramsvogels en twee vrouwtjes goudvink ter plaatse.
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl