algemene zeearend en zeldzame rotgans (10/10/05)

Gestart door Pim, oktober 11, 2005, 20:05:00 PM

Vorige topic - Volgende topic

Pim

Wegens het weigeren van mijn jonge poesje om binnen te komen duurde het tot iets na het middaguur voordat ik naar het Jan van den Boschpad – Oostvaardersplassen kon vertrekken. Als overbezorgde "vader" vond ik het geen prettig idee om dit jonge dier de gehele dag zonder toezicht rond te laten struinen.

Om circa 13.00 uur was ik present op de bekende uitkijkheuvel bij het Jan van den Boschpad. De jas kon uit want hoewel het al de tiende oktober is, slaat de thermometer op hol, ik las in de achtertuin 21 graden Celsius af gemeten in de schaduw. De vele grauwe ganzen die op de vlakte hun winterkwartier hadden ingenomen zullen ook wel opkijken van deze aangename verrassing, ze konden zich nog net beheersen om niet nog een nestje te beginnen.

Een groep van circa 700-800 konikpaarden graasde vredig aan de overkant van het water. Enkele jonge hengsten duelleerden met elkaar, maar dat leek meer een speelse oefening. De rust was van korte duur want plotseling gingen alle ganzen, maar ook andere vogels (blauwe reigers, grote zilverreigers en zwanen) op de wieken. Het was een lawaai van jewelste. Dit kan maar één ding betekenen: de majestueuze zeearend is van zijn ochtendutje ontwaakt. Dit vermoeden werd al snel bevestigd door een grote donkere stip hoog in de lucht. De stip kwam steeds lager vliegen totdat je er zelfs zonder optische hulpmiddelen een zeearend in kon herkennen. Tot grote tevredenheid kwam de vogel boven het uitkijkpunt cirkelen, iets dat een zeldzaamheid te noemen is. De vogel nam geleidelijk weer meer hoogte en leek over het Fluitbos in Zuidwestelijke richting af te zakken.

In de Oostvaardersplassen verblijven al sinds lange tijd een adulte en subadulte zeearend, soms aangevuld met zwervende juveniele exemplaren. Heel vogelend Nederland wacht op het eerste broedgeval ter plaatse. "Op een leeftijd van vijf jaar is een zeearend uitgekleurd en gewoonlijk wordt dan voor het eerst gebroed. Men kan jongere arenden een nest zien bouwen, soms als partner van een oudere. Zulke gevallen kunnen leiden tot reproductie". (Bron: Veldgids roofvogels – Benny Génsbol). De zeearenden trekken zich niks aan van de hooggespannen verwachtingen van vogelend Nederland en eten heerlijk hun buikje (jaar)rond.

Door de dreiging van de zeearend waren alle ganzen van de vlakte in het water geland voor de uitkijkheuvel. Het waren voor het grootste deel grauwe ganzen (>1200), enkele brandganzen, tientallen kolganzen, tamme boerderijganzen, enkele brandganzen (aan de noordelijke kant zitten al zeer veel exemplaren), maar ook enkele exoten als Indische gans en keizergans. De grootste zeldzaamheid ertussen was echter een rotgans, dit was zelfs de eerste keer dat ik deze soort in de Oostvaardersplassen zag. Op diverse plekken (Wieringen, Texel) een algemene wintergast, maar in Flevoland met recht een zeldzaamheid te noemen. Je ziet hier vaker een zeearend dan een rotgans.

Tussen de vele ganzen zwom ook een zwarte zwaan. De konikpaarden werden onrustig en begonnen in een lange stroom zigzaggend over de vlakte te rennen totdat ze bijna anderhalve kilometer verder waren. Het deed een beetje denken aan de migratie van de wildebeesten in Afrika. Wie zou het sein geven voor zo'n massale verplaatsing?

Aan de horizon waren edelherten te aanschouwen die inmiddels vast wel uitgeput van hun wekenlange bronst raken. De heckrunderen lagen ontspannen in het zonnetje. Er zaten nog relatief jonge kalfjes tussen, deze zullen extra kwetsbaar in de winter zijn. Aan de overkant lagen drie heckrundstieren die twee vossen wel heel dichtbij tolereerden, één vos maakte het wel heel dol door zelfs onder de stier door te lopen. Ze lagen op een gegeven moment bijna tegen elkaar aan te slapen.

Nog steeds waren er lepelaars aanwezig, ik telde zeven exemplaren en tevens zes grote zilverreigers, maar deze blijven voor een groot deel in het gebied overwinteren. Zeker drie haviken waren ook op regelmatige basis te zien, vaak zittend in een dode boom. Twee boerenzwaluwen vlogen over de plas, ze beginnen nu wel echt schaars te worden. Een groep van dertien zwarte ruiters zat in het plasdras-gedeelte, ze waren allen in winterkleed.

Vanuit de rietvelden klonk de bekende roep van diverse baardmannetjes. Ook in de verbindingszone richting Lepelaarplassen is dit geluid overal te horen. Een kort moment in de Lepelaarhut (Lepelaarplassen – Almere) doorgebracht waar de ijsvogel voorlangs vloog.
met vriendelijke groet,

Pim Julsing

natuurverslaving.nl