Ik zou wat vaker secties m.n. uit het zuiden en westen van Nederland mogen ontvangen. Het kadavertje invriezen en (later)bellen, opsturen kost wel enige moeite, maar vertaalt zich in een e-mail terug waarin gewicht en conditie, leeftijd en geslacht – feitelijke doodsoorzaak, inwendige parasieten en de maaginhoud beschreven staan. Omdat Steenmarters daar nog niet voor komen is predatie door katten met zekerheid vast te stellen. Uitwendig is dat niet te zien en lijkt de uil b.v. tegen het raam gevlogen te zijn. Onderhuids wordt de oorzaak pas duidelijk.
Ik ben nu ongeveer 5 jaar met de Steenuilen bezig en heb zegge en schrijven ooit één dood Steenuiltje gevonden. Die lag een meter van zijn geboorte kast vandaan en was door de kat gepakt. Maar ik zal zeker aan je denken, Peter, als ik dode uiltjes tegen zou komen.
Ik kan me hier alleen maar bij aansluiten, een steenuil vindt je bijna nooit. Vanwege het donkere verenkleed zijn ze veel lastiger te zien als ze bijvoorbeeld langs een weg liggen.
Een kerkuil daartegenover "zwaait" dan vaak met de witte onderkant van zijn vleugel in de wind, dat valt wel op in de lichtbundel van een auto.
Maar ik stuur je verzoek rond in de werkgroep, Peter.
met vriendelijke uilengroet, Frank