Grappige en onverwachte samenwerking van voorzetlens en inwendige scherpstelling:
Normaal doe ik 'extreme' macro op de Olympus E3 met een Sigma apo 150 en dan zo dichtbij mogelijk. Afbeeldingsmaatstaf wordt dan 1:1.01, dwz net iets groter op de sensor dan levensgroot.
Voor de vakantie had ik geen zin om meerdere lenzen mee te nemen en dus wordt het voor de vakantiekiekjes de 18-180, maar die kan niet echt dichtbij, 1:0.25 namelijk. Dat scheelt een factor vier met de Sigma.
Dus kocht ik een achromaat voorzetlens van 5 dioptrie. Dat maakte er 1:0.51 van. Nog maar een factor 2 verschil met de Sigma.
Maar per ongeluk had ik ineens een groter beeld!! Na testen blijkt dat ik juist op oneindig moet scherpstellen, een paar cm naar achteren gaan en dan wordt het 1:0.90. Dat verwacht je toch niet.
De Sigma tekent wat beter maar hier word ik niet ongelukkig van:
(http://waarneming.nl/fotonew/7/2306877.jpg)
Wat kunnen er een hoop details op zo'n klein beestje :o
ik kan dat effect (oneindig instellen) niet rijmen. Ga je daar nog een verklaring voor zoeken, of staat de vakantie voorop?
Dan zou je moeten weten welke groepen binnen het objectief bewegen bij scherpstellen, dan kan je er aan rekenen... Maar vooralsnog geen idee.
In telestand is de voorste groep ver naar voren geschoven. Dat is een positieve groep en daar plaats je een positieve voorzetlens voor. Maar de scherpstelling gebeurt ergens achterin het objectief en ik zie niet hoe het zou kunnen werken... Maar het werkt.