Forum van Waarneming.nl

Overige natuuronderwerpen => Excursieverslagen => Topic gestart door: Pim op juni 05, 2005, 23:04:18 PM

Titel: Roze Spreeuw op steenworpafstand (5 juni 2005)
Bericht door: Pim op juni 05, 2005, 23:04:18 PM
Om circa 14.00 uur (5 juni 2005) kwam ik moe (en voldaan zeggen ze dan in sprookjes) thuis van een klokje rond werken. Mijn schoenen had ik al uitgetrokken om er een lome middag van te maken, waarschijnlijk in samenwerking met het grotendeels hersendodende internet. Zoals gebruikelijk keek ik bij verschillende websites welke vogelwaarnemingen weer allemaal aan mijn neus voorbij waren gegaan en op de meest toegankelijke website van Nederland: www.waarneming.nl kwam ik een Roze Spreeuw tegen die vandaag gezien was op het Trekvogelgraslandje nabij de Lepelaarplassen (Almere – Flevoland). Met hernieuwde energie pakte ik mijn vogelaarspullen bij elkaar (verrekijker, telescoop, reep melkchocolade met hele hazelnoten en camera) en vertrok naar de genoemde plek.

Binnen tien minuten was ik ter plaatse (3 kilometer fietsen) en er stonden al wat telescopen met eigenaars op een rijtje. De vogel was recentelijk gezien, maar nu even niet. Vakkundig werden alle groepen spreeuwen afgescand op zoek naar die ene bijzondere. Het duurde een half uur voordat iemand riep: "ik heb hem...".  Met een hele hoop geklungel kreeg ik de adulte Roze Spreeuw vol in mijn telescoopbeeld. Voor mij een eerste ontmoeting met deze dwaalgast uit het Oosten. De vogel heeft schitterende roze onderdelen en valt zeer op tussen de monotone spreeuwen. De vogel zat op de grond en vloog al snel een struik in aan de kant van de Oostvaardersdijk. Hier was de roze spreeuw prachtig te bewonderen en ik maakte enkele foto's als aandenken.

De Roze Spreeuw is een schaarse broedgast in Oost-Europa (o.a. Hongarije) en brengt de winter door in India. De vogel is de schrik van elke sprinkhaan, hij lust dit graag als ontbijt, lunch en diner. Hij volgt sprinkhaanzwermen en zou dus in Afrika als een milieuvriendelijk bestrijdingsmiddel ingezet kunnen worden. Enkele exemplaren (overwegend juveniele vogels) raken verzeild in groepen spreeuwen die naar West-Europa trekken, dit tot opwinding van vele vogelaars. Zeker een adult exemplaar is een schitterende verschijning.

Er vlogen grote groepen spreeuwen heen en weer tussen de struiken aan de kant van de Oostvaardersdijk en het Wilgenbos behorende tot de Lepelaarplassen (dus niet het gelijknamige bos aan de andere zijde van de Hoge Vaart). Na een tijd lang de vogel uit het oog te zijn verloren was de dwaalgast te zien als koploper van een enorme groep spreeuwen en later nog een keer.

Op het graslandje zelf foerageerde een lepelaar en een grote zilverreiger. De laatstgenoemde was aan zijn linkerpoot geringd met een vrolijke kleurencombinatie (geel-rood-groen) en aan zijn rechterpoot een metalen ringetje. Op internet kwam ik via www.cr-birding.be terecht bij een grote zilverreiger ringproject bij een zeer groot en vogelrijk meer te Frankrijk, namelijk het Lac de Grand-Lieu bij Nantes in de Loire Atlantique. De vogel is hier als jong geringd op 10 juni 2001 en viert dus bijna zijn/haar vierde verjaardag in de Grote Zilverreigerprovincie van Nederland: Flevoland. Hij/zij zal hier wellicht een partner kunnen vinden of al gevonden hebben en zo is de levenscyclus weer (bijna) rond. Het ringproject heb ik natuurlijk een mail gestuurd.

Naast het Blocq van Kuffeler, dat een grote rol heeft gespeeld in het ontstaan van Flevoland, zat een spotvogel opgewonden te zingen. Als je hier een hele dag naar zou moeten luisteren zou je hoorndol worden. Verder ter plaatse een kleine plevier, groenlingen, kneutjes, distelvinken (deze naam zou weer ingevoerd moeten worden voor de putter) en een jagend mannetje bruine kiekendief boven het rietveld. Twee grote zilverreigers vlogen over.

Na het avondeten met mijn wederhelft op de fietst gestapt en via het Vaartsluisbos (in de ruigte een roepende sprinkhaanzanger) weer bij het Trekvogelgraslandje aangekomen waar het nu qua vogelaars uitgestorven was. Om 20.05 uur vloog de Roze Spreeuw weer in een grote groep spreeuwen. Vervolgens verdween hij uit beeld. Op het grasland een driftig foeragerende kleine zilverreiger die steeds zijn kop moest intrekken om een agressieve kievit te ontwijken.